معنی عماره تمیمی - جستجوی لغت در جدول جو

عماره تمیمی

لغت نامه دهخدا

(عَمْ ما رِ تَ)

دارمی براجمی تمیمی. جاهلی و از بنی مالک بن حنظله بود که در شقاوت بدو مثل زنند. رجوع به عمار دارمی شود

(عِ نِ تَ)

ابن فصیل بن عائد تمیمی، مکنی به ابوخالد. وی از صحابیان بود و گویند که او از صحابیانی است که به هرات رفتند. رجوع به الاصابۀ ابن حجر، ترجمه شمارۀ 6009 شود

لغت نامه دهخدا

عمرو تمیمی

(عَ رِ تَ)

ابن بکر تمیمی. وی یکی از سه تن خوارج بود که تصمیم گرفتند علی (ع) ، معاویه و عمرو بن عاص را در شب هفدهم رمضان سال چهلم هجرت به قتل رسانند. و عمرو مأمور قتل عمرو بن عاص در مصر گشت. وی در شب معین بر عمرو بن عاص کمین کرد، اما آن شب عمرو عاص بسبب پیچاک شکم به نماز نرفت و رئیس شرطۀ خود ’خارجه بن ابی حبیبۀ عامری’ را بجای خویش به نماز جماعت فرستاد و عمرووی را بخیال اینکه عمرو عاص است به قتل رساند و خودبه فرمان عمرو عاص به قتل رسید. (از اعلام زرکلی از تاریخ ابن اثیر حوادث سال 40، و تلبیس ابلیس ص 94)

لغت نامه دهخدا

معنی عماره تمیمی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما